El bilir ki, sen menimsen, Yurdum, yuvam, meskenimsen, Anam, doğma vetenimsen, Ayrılar mı könül candan, Azerbaycan, Azerbaycan!
Men bir uşag, sen bir ana, Odur ki, bağlıyam sana, Hansi semte, hansi yana, Hey uçsam da yuvam sensen, Elim, günüm, obam sensen!
Fakat senden gen düşende, Ayrılık menden düşende, Saçlarıma den düşende, Boğar aylar, iller meni, Kınamasın eller meni. Dağlarının başı kardır, Ak örpeyin bulutlardır, Büyük bir geçmişin vardır; Bilinmeyir yaşın senin, Neler çekmiş başın senin.
Düştün uğursuz dillere, Nes aylara, nes illere, Nesillerden nesillere Keçen bir şöhretin vardır, Oğlun, kızın bahtiyardır. Güzel Vatan! Mânan derin, Beşiğisin güzellerin! Aşık deyer serin-serin, Sen güneşin kucağısan, Şiir, sanat ocağısan. |