Hoe de bergen in Zwitserland kwamen

Vroeger was Zwitserland een van de vIagste lande van de wereld. Wel was het
heele land vol med sesselbanen en skilifte, maar ze gingen allemaal recht door.
De bergstations waren niet hooger als de dalstations, en als die mensen
uitstapten, wisten ze niet recht wat ze moesten doen. "Je ziet niet
meer", zejden ze en gingen raatloos weer terug.

Skien en sleen verzorgten zij verweg in de kelder. "Wat wij
vermissen", zejden ze tot elkaar, "zijn de bergen."

Op een keer wandelte een knappe Zwitser naar Holland. Matter heet hij,
Benedikt Matter.

Wat hij daar zag, verbaaste hem. Dat heele land was vol von berge, maar daar
waren noch skien noch sleen, niet toe spreken van sesselbanen of skilifte. In
de winter klommen de Hollanders op de versneeuwde toppen en faarden med onze
kloempen naar beneden. Maar na een keer haden ze genoeg. De kloempen volden
zich snel med sneeuw, en ze kreegen natten voeten. "Het is so
moeilijk", zejden de Hollanders tot elkaar, "wat wij vermissen, is
het platten land."

Benedikt Matter spitsde zijn oren.

"Wat willen jullie dan med dat platten land doen?" fragde hij de
Hollanders.

"Tulpen planten!" riepen ze meteen, "da moeten we niet zo veel
voor doen."

"Dan hebben we geluk", zejde Benedikt Matter, "in Zwitserland
hebben we niets als tulpen. We weten niet, waarheen daarmee." Zo beslooten
de Hollanders, hun bergen med de Zwitsers tegen tulpen te ruilen.

De Zwitsers begonnen nu, all hun tulpenbollen in kisten te verpakken en naar
Holland te sturen. Med de berge was het een beetje moeilijker.

Da herinnerde zich Benedikt Matter aan dat oude spreekwoordt "Het
geloof verplaatst bergen".

"We moeten deraan geloofen", heeft hij gesegd, "dan gebeurt het
ook."

Da gingen alle Zwitsers en Hollanders een daag lang naar de kerk en
geloofden heel sterk eraan, dat de berge van Holland in Zwitserland kwamen, en
kijk maar aan, in Holland knakde en knarste en krakte het, een berg naa de
ander woorde uit de aarden gerukt, vloog naar Zwitserland en bleef daar.

Endlijk gingen de Zwitserse bergbaane en skilifte naar boven,je had boven
een mooie uitzieht over andere berge en je kun med de skien naar beneden varen,
en nu kwamen de mensen van overaal, om hier hun vakantie door te brengen.

De Hollanders moesten zich niet meer med de bergen afgeven, want nu was bij
hun alles plat gewoorde, en ze planten overaal tulpen en verkochten ze in de
heele wereld.

Zo waren ze beide tevreden, de Hollanders en de Zwitsers, en omdat de man,
die op deze idee gekomen is, Bencdikt Matter heete, heeft me de mooiste berg
naar hem "MATTERHORN" genoemd.